علائم کلانژیت یا التهاب مجاری صفراوی + درمان و پیشگیری عفونت صفرا

بیماری کلانژیت، التهاب مجاری صفراوی است که می تواند به دلیل عفونت، سنگ های مجاری صفراوی، تومورها یا سایر انسدادها ایجاد شود. درمان آن با آنتی بیوتیک و تخلیه صفرا از طریق استنت گذاری یا سایر روش های مورد نیاز انجام می‌شود. بدون درمان، التهاب مجاری صفراوی می تواند به سپسیس، نارسایی ارگان و مرگ منجر شود. این بیماری بار سنگینی بر سیستم سلامت است و منجر به هزاران بستری سالانه و هزینه های درمانی بالا می شود. این مقاله به طور جامع فرایند بیماری، تشخیص و درمان کلانژیت را پوشش می دهد.

کلانژیت چیست؟

کلانژیت یک بیماری التهابی است که مجاری صفراوی مسئول انتقال صفرا را، تحت تاثیر قرار می دهد. صفرا برای هضم و جذب چربی ها در بدن ضروری است. التهاب مجاری صفراوی را می توان به دو نوع اصلی کلانژیت حاد و کلانژیت مزمن تقسیم کرد؛ که هر کدام ویژگی های مشخصی دارند. ^healthline

کلانژیت حاد

کلانژیت حاد التهاب ناگهانی و شدید مجاری صفراوی است. معمولاً به دلیل انسداد مجاری صفراوی رخ می دهد. علل اولیه التهاب مجاری صفراوی حاد شامل سنگ کیسه صفرا، تومور یا تنگی در مجاری صفراوی است.

کلانژیت مزمن

در مقابل، کلانژیت مزمن یک التهاب طولانی مدت یا عود کننده مجاری صفراوی است. تمایل به ایجاد در دوره طولانی‌تری دارد و اغلب با شرایطی همراه است که منجر به التهاب مزمن می‌شود. مانند کلانژیت اسکلروزان اولیه یا تنگی طولانی‌ مدت مجاری صفراوی.

در کلانژیت حاد و مزمن، تشخیص معمولاً از طریق ترکیبی از روش هایی مانند ارزیابی بالینی، مطالعات تصویربرداری (مانند سونوگرافی، سی‌تی اسکن یا MRI)، آزمایش‌های خون و گاهی اوقات روش‌های آندوسکوپی مانند ERCP (کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی) انجام می‌شود. رویکردهای درمانی بسته به نوع خاص التهاب مجاری صفراوی و علل زمینه‌ای آن متفاوت است. اما اغلب شامل مداخلاتی برای بازگرداندن جریان طبیعی صفرا، مدیریت عفونت‌ها و کاهش علائم می باشد. دریافت مراقبت های پزشکی و پیگیری مناسب برای افراد مبتلا به التهاب مجاری صفراوی، برای جلوگیری از عوارض و حفظ سلامت کبد، ضروری است.

علائم التهاب مجاری صفراوی (کلانژیت)

کلانژیت مزمن و حاد دو بیماری متمایز هستند که مجاری صفراوی در کبد را تحت تأثیر قرار می دهند. این دو بیماری، علائم مشترکی داشته و در عین حال تفاوت هایی را نیز نشان می دهند.

علائم کلانژیت حاد

1. شروع ناگهانی: کلانژیت حاد معمولاً یک شروع سریع داشته و علائم به طور ناگهانی ظاهر می شوند.
2. درد شدید شکم: بیماران اغلب درد شکمی شدیدی را تجربه می کنند. به ویژه در ربع فوقانی سمت راست شکم.
3. تب و لرز: تب و لرز بالا به دلیل عفونت شایع است.
4. زردی: زردی پوست و چشم (یرقان) اغلب با انسداد جریان صفرا دیده می شود.
5. حالت تهوع و استفراغ: بیماران ممکن است حالت تهوع و استفراغ را تجربه کنند.
6. افزایش آنزیم های کبدی: آزمایش خون افزایش آنزیم های کبدی را به دلیل التهاب و عفونت نشان می دهد.
7. گیجی: در موارد شدید، کلانژیت حاد می تواند منجر به گیجی یا تغییر وضعیت ذهنی شود.

علائم کلانژیت مزمن

1. شروع تدریجی: التهاب مجاری صفراوی مزمن به آرامی در طول زمان ایجاد می شود؛ که اغلب به دلیل انسدادهای طولانی مدت مجاری صفراوی است.
2. درد متناوب: بیماران ممکن است دوره های متناوب دردهای خفیف شکمی داشته باشند.
3. عفونت های مکرر: عفونت های مکرر ممکن است رخ دهد؛ که منجر به دوره های مکرر تب و لرز شود.
4. زردی: مانند کلانژیت حاد، کلانژیت مزمن نیز می تواند باعث زردی شود.
5. خستگی و کاهش وزن: التهاب مزمن می تواند منجر به خستگی و کاهش وزن ناخواسته شود.
6. فیبروز کبد: با گذشت زمان، کلانژیت مزمن می تواند منجر به فیبروز کبد و زخم شود.
7. عوارض: کلانژیت مزمن با عوارض طولانی مدتی مانند سیروز و نارسایی کبد همراه است.

توجه به این نکته مهم است که هر دو شرایط نیاز به مراقبت پزشکی دارند. التهاب مجاری صفراوی حاد یک اورژانس پزشکی در نظر گرفته می شود و نیاز به درمان فوری دارد. در حالی که کلانژیت مزمن نیاز به مدیریت مداوم برای جلوگیری از عوارض دارد. تشخیص و درمان باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی بر اساس علائم خاص و سابقه بیمار تعیین شود. ^ncbi

علل التهاب مجاری صفراوی

مورد علل التهاب مجاری صفراوی، طیف گسترده‌ای وجود دارد. اما گاهی اوقات هم علت مشخص نیست. کلانژیت مزمن ممکن است یک بیماری خودایمنی باشد. این بدان معناست که سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه مجاری صفراوی را مورد حمله قرار می‌دهد! که نتیجه این امر باعث التهاب می‌شود. باگذشت زمان، التهاب می‌تواند باعث ایجاد زخم یا رشد بافت سخت در داخل مجاری صفراوی شود. زخم‌ها باعث می‌شوند این مجاری سخت و باریک شوند. آنها همچنین می‌توانند مجاری کوچک‌تر را مسدود کنند. بطور معمول کلانژیت حاد (ناگهانی) بستگی به موارد زیر دارد:

• عفونت باکتریایی
• سنگ‌های صفراوی
• تنگی مجاری
• تومور

علل محیطی کلانژیت حاد و مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت‌ها (باکتری، ویروس، قارچ یا انگل)
• سیگار کشیدن
• مواد شیمیایی

عوامل خطرناکی که ممکن است احتمال ابتلا به التهاب مجاری صفراوی را افزایش دهند؛ شامل موارد زیر است:

• جنسیت: PSC در مردان شایع‌تر است درحالی‌که PBC در زنان شایع‌تر است.
• سن: معمولاً در بزرگسالان بین 30 تا 50 سال اتفاق می‌افتد.
• ژنتیک: کلانژیت ممکن است در یک خانواده موروثی باشد.

کدام گروه بیشتر در معرض ابتلا به بیماری کلانژیت هستند؟

همان طور که بالاتر اشاره شد؛ کلانژیت به التهاب مجاری صفراوی اطلاق می ‌شود که بیشتر اوقات نتیجه‌ انسداد در این مجاری است. این انسداد می ‌تواند ناشی از علل متفاوتی باشد، از جمله حضور سنگ ‌های مجاری صفراوی، رشد تومورها یا وقوع عفونت‌ ها که همگی جریان طبیعی صفرا به داخل روده را مختل می ‌کنند. برخی از افراد و گروه ‌های خاص، مانند افراد با سابقه بیماری ‌های مجاری صفراوی یا کسانی که به تازگی جراحی ‌های مربوط به این نواحی را تجربه کرده ‌اند؛ در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند. علاوه بر این، شرایطی مانند سیستم ایمنی ضعیف ‌شده به دلیل درمان‌ هایی مانند شیمی‌ درمانی نیز می‌ تواند خطر ابتلا به کلانژیت را افزایش دهد. به طور دقیق تر، گروه های زیر بیشتر از بقیه در معرض این بیماری هستند: ^urmc

1. افراد با سابقه سنگ صفراوی

سنگ‌ های صفراوی به عنوان یکی از شایع‌ ترین علت‌های انسداد مجاری صفراوی شناخته می ‌شوند؛ که این وضعیت می‌ تواند موجب بروز کلانژیت، یک نوع عفونت شدید در مجاری صفراوی، شود. این انسداد، جریان طبیعی صفرا را مختل کرده و محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ ها فراهم می ‌کند. در نتیجه، افرادی که سابقه ‌ای از سنگ کیسه صفرا دارند؛ نسبت به سایرین، بیشتر در معرض خطر ابتلا به کلانژیت و عوارض ناشی از آن قرار دارند.

2. افراد با بیماری ‌های مجاری صفراوی

شرایط خاصی مانند تنگی (استریکچر) مجاری صفراوی یا بیماری‌ های التهابی مزمن مجاری صفراوی نظیر کلانژیت اسکلروزان اولیه (PSC)، می ‌توانند موجب افزایش خطر ابتلا به کلانژیت شوند. این وضعیت ‌ها باعث می ‌شوند که انسداد یا التهاب در مجاری صفراوی به وجود آید. در نتیجه می ‌توانند محیطی مناسب برای توسعه عفونت ‌ها، فراهم کنند.

3. افرادی که عمل ‌های مجاری صفراوی داشته ‌اند

جراحی ‌های انجام شده بر روی مجاری صفراوی یا کبد ممکن است خطر ابتلا به انسداد در این نواحی را افزایش دهند که در نهایت، می ‌تواند به کلانژیت منجر شود. این خطر به ویژه در افرادی که عمل جراحی کیسه صفرا یا سایر جراحی ‌ها در ناحیه کبد و مجاری صفراوی داشته ‌اند؛ افزایش می ‌یابد.

4. افراد با تاریخچه عفونت‌های صفراوی

عفونت ‌های باکتریایی در مجاری صفراوی می ‌توانند زمینه ‌ساز التهاب و کلانژیت شوند. این نوع عفونت‌ ها گاهی اوقات ناشی از وضعیت‌ های پزشکی دیگر هستند که مسیری برای باکتری ‌ها فراهم می ‌آورند تا به راحتی وارد مجاری صفراوی شده و منجر به عفونت و التهاب شوند.

5. افراد مسن و کسانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند

با افزایش سن، خطر ابتلا به بیماری ‌های مجاری صفراوی، از جمله کلانژیت، افزایش می ‌یابد. این افزایش خطر می‌ تواند ناشی از تغییرات طبیعی در سیستم ایمنی و کارکرد ارگان ‌ها باشد که با بالا رفتن سن رخ می ‌دهد. همچنین افرادی که به دلیل بیماری ‌ها یا درمان ‌هایی مانند شیمی ‌درمانی، سیستم ایمنی ضعیفی دارند؛ بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ‌ها از جمله کلانژیت هستند.

بر اساس مطالعات اخیر، میزان بروز کلانژیت حاد در ایالات متحده تقریباً 1.2 تا 4.7 مورد در هر 1000 بستری در بیمارستان است.

تشخیص التهاب مجاری صفراوی

ترکیب علائم، آزمایش ها و تصویربرداری می‌تواند تشخیص التهاب مجاری صفراوی را تأیید کند. شناسایی علت زمینه‌ای مانند سنگ‌های صفراوی یا تومور نیز برای راهنمایی درمان مناسب مهم است. تشخیص کلانژیت معمولاً شامل موارد زیر است:

• شرح‌حال و معاینه فیزیکی: پزشک در مورد علائم سؤال می‌کند و بیمار را از نظر علائم عفونت مانند تب و حساسیت شکم معاینه می‌کند.
• آزمایش خون: آزمایش خون معمولاً افزایش تعداد گلبول‌های سفید، آنزیم‌های کبدی و سطح بیلی‌روبین را نشان می‌دهد. این‌ها نشان‌دهنده التهاب و انسداد جریان صفرا هستند.
• مطالعات تصویربرداری: تصویربرداری امکان مشاهده مجاری صفراوی برای بررسی انسداد را فراهم می‌کند.

آزمایش‌های رایج کلانژیت اسکلروزان عبارتند از:

1. سونوگرافی شکم: می‌تواند سنگ‌های صفراوی و اتساع مجاری صفراوی را نشان دهد.
2. MRCP: تصویربرداری غیرتهاجمی از مجاری صفراوی با استفاده از فناوری MRI
3. ERCP: روش آندوسکوپی که در آن ماده حاجب تزریق می‌شود تا مجاری صفراوی را در عکس‌های اشعه ایکس مشخص کند. همچنین می‌تواند برای باز کردن انسدادها استفاده شود.
4. کلانژیوگرافی: مشابه ERCP اما به صورت جراحی با تزریق مستقیم ماده حاجب به مجاری صفراوی انجام می‌شود.
5. آزمایش عملکرد کبد: آزمایش خون برای ارزیابی عملکرد کبد. اختلال عملکرد نشان‌دهنده انسداد جریان صفرا است.
6. کشت صفرا: نمونه‌ای از صفرا ممکن است طی ERCP جمع‌آوری و برای کشت باکتریایی ارسال شود؛ تا میکروارگانیسم عفونت‌زا شناسایی شود.

راه‌های درمان کلانژیت چیست؟

درمان کلانژیت مزمن و حاد بسته به علت آن و زمان تشخیص زودهنگام بستگی دارد. هم کلانژیت مزمن و هم حاد در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به عوارض جدی شوند. درمان زودهنگام به‌ویژه در کلانژیت حاد بسیار مهم است. پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند پنی‌سیلین (Penicillin)، سفتریاکسون (Ceftriaxone)، مترونیدازول (Metronidazole) یا سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) را به مدت 14 روز تجویز کند. همچنین روش‌هایی مانند تجویز وریدی مایعات و درناژ مجاری صفراوی در بیمارستان انجام می‌شود. در کلانژیت مزمن داروی خاصی وجود ندارد.

اسید اورسودئوکسی کولیک ممکن است برای محافظت از کبد مفید باشد. درمان کلانژیت اسکلروزان اولیه شامل اورسودئوکسی کولیک اسید، آنتی‌بیوتیک‌ها، کاهش التهاب، ERCP، جراحی و مراقبت‌های حمایتی است.

علائم پاسخ به درمان التهاب مجاری صفراوی چیست؟

برخی از علائم پاسخ به درمان کلانژیت شامل موارد زیر می باشد:

1. کنترل علائم
2. پایش عملکرد کبد
3. باز شدن انسداد مجاری صفراوی

روش‌های درمانی شامل:

• درمان اندوسکوپی مانند بالون و استنت گذاری
• درمان‌های پرکوتانه از طریق پوست
• جراحی برای برداشتن قسمت مسدود شده مجاری
• پیوند کبد در موارد شدید

درمان عوارضی مانند مشکلات تغذیه‌ای، ضعف استخوان و فشارخون بالای کبدی نیز ضروری است.

عوامل پرخطر در ایجاد التهاب مجاری صفراوی

عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند؛ برخی از این عوامل را در ادامه شرح داده ایم.

1. بسته شدن مجاری صفراوی: این می‌تواند به دلیل سنگ‌های صفراوی، تومورها، تنگی‌ها یا انگل‌ها باشد. بسته شدن مجاری صفراوی منجر به راکد ماندن صفرا می‌شود که می‌تواند عفونی شود.
2. روش‌های درمانی مجاری صفراوی: روش‌هایی مثل ERCP (کولانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد اندوسکوپیک) یا جراحی مجاری صفراوی، می‌توانند باکتری‌ها را به سیستم صفراوی معرفی کنند و باعث عفونت شوند.
3. نقص ایمنی: افراد مبتلا به HIV یا ایدز، گیرندگان پیوند اعضا با داروهای سرکوب‌کننده ایمنی، افراد تحت شیمی‌درمانی و غیره به دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر، در معرض خطر بیشتری هستند.
4. جراحی شکم: جراحی‌های مربوط به شکم، به ویژه جراحی روده، گاهی می‌توانند منجر به آسیب یا اختلال در خون‌رسانی مجاری صفراوی شوند.
5. استنت‌های صفراوی دائمی: استنت‌های پلاستیکی صفراوی که برای برطرف کردن انسداد قرار داده می‌شوند؛ می‌توانند با گذشت زمان مسدود شده و باعث کلانژیت شوند.
6. سابقه کلدوکولیتیاز: افرادی که در گذشته، سنگ در مجرای صفراوی مشترک داشته‌اند؛ بیشتر در معرض ابتلا به کلانژیت هستند.
7. بیماری مزمن کبد: سیروز، کلانژیت اسکلروزان اولیه، کلانژیت بیلیاری اولیه و غیره خطر ابتلا را افزایش می‌دهند.

بنابراین، هر عاملی که منجر به انسداد مجاری صفراوی، معرفی باکتری‌ها یا تضعیف سیستم ایمنی شود؛ می‌تواند خطر ابتلا به التهاب مجاری صفراوی را افزایش دهد.

پیگیری بیماری کلانژیت

اقدامات و بررسی های لازم بستگی به علت التهاب مجاری صفراوی و پاسخ به درمان اولیه دارد. پایش دقیق برای بازگشت تب، زردی و انسداد مجاری صفراوی مهم است. پیگیری‌های رایج پس از ابتلا به کلانژیت:

• تکرار آزمایش خون: آزمایش‌های عملکرد کبدی و نشانگرهای التهابی برای اطمینان از بهبودی آن‌ها با درمان، پایش می‌شوند. اختلال در آزمایش‌های عملکرد کبد ممکن است برای هفته‌ها پس از بهبود التهاب مجاری صفراوی، ادامه داشته باشد.
• تصویربرداری: اولتراسوند، سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی ممکن است پس از چند هفته برای بررسی باز شدن انسداد مجاری صفراوی تکرار شود. این امکان ارزیابی عبورپذیری مجاری صفراوی را فراهم می‌کند.
• ERCP: اگر سنگ یا تنگی مجاری صفراوی علت زمینه‌ای بوده؛ ممکن است ERCP (کولانژیوپانکراتوگرافی اندوسکوپیک رتروگراد) برای تأیید تخلیه موفقیت‌آمیز آن تکرار شود. ممکن است نیاز به تعویض استنت‌های صفراوی پلاستیکی باشد.
• جراحی: اگر باز کردن انسداد مجاری صفراوی با ERCP موفقیت‌آمیز نبود؛ ممکن است نیاز به جراحی باشد. این می‌تواند شامل روش‌های زهکشی صفراوی یا برداشتن تومورها یا تنگی‌ها باشد.
• آنتی‌بیوتیک‌ها: حتی اگر تب بهبودیافته باشد؛ دوره کامل آنتی‌بیوتیک‌ها، معمولاً به مدت 2-3 هفته، باید تکمیل شود تا هرگونه عفونت مجاری صفراوی رفع گردد. ممکن است آزمایشهای پیگیری انجام شود.
• پیگیری سرپایی: ویزیت پزشک پس از 4-6 هفته برای بررسی بهبودی، نتایج آزمایش خون، تصویربرداری و نیاز به هرگونه بررسی بعدی؛ انجام می شود. در صورت وجود بیماری‌های زمینه‌ای مانند کولانژیوکارسینوما، نیاز به پیگیری طولانی‌تر است.

برای بهبود کلانژیت، شناسایی و درمان به موقع این بیماری بسیار مهم است. مطالعات منتشر شده در سال های اخیر تاکید می کند که درمان زودهنگام، به طور قابل توجهی، میزان مرگ و میر را کاهش می دهد. به عنوان مثال، یک متاآنالیز در سال 2022، نشان داد که میزان مرگ و میر برای کلانژیت حاد درمان نشده، می تواند تا 17٪ باشد. در حالی که درمان به موقع می تواند آن را به زیر 10٪ کاهش دهد.

همان طور که تحقیقات در حال تکامل است؛ ما هم مثل شما انتظار داریم گزینه های درمانی دقیق تری را ببینیم که راحت تر و سریع تر بیماری کلانژیت را درمان کنیم. اگر علائمی از این بیماری دارید یا در مورد سلامت مجاری صفراوی یا کبد خود نگرانی دارید؛ لطفاً در رزرو نوبت و مشورت با پزشک کوتاهی نکنید.

سؤالات متداول درباره کلانژیت یا التهاب مجاری صفراوی

آیا خارش پوست از علائم کلانژیت اسکلروزان است؟

بله؛ خارش پوست می‌تواند یکی از علائم کلانژیت اسکلروزان باشد. کلانژیت اسکلروزان یک بیماری مزمن کبدی است که با التهاب و ایجاد بافت زخمی در مجاری صفراوی داخل و خارج کبد مشخص می‌شود. این می‌تواند منجر به تجمع صفرا و آسیب پیش‌رونده کبد شود. خارش ناشی از تجمع اسیدهای صفراوی در بدن است که به دلیل انسداد مجاری صفراوی، قادر به تخلیه صحیح نیستند و باعث تحریک و خارش می‌شوند. اغلب خارش ادامه دارد مگر اینکه بیماری کبدی زمینه‌ای با موفقیت درمان شود. مطرح‌کردن این علامت به پزشک، می‌تواند منجر به تشخیص و درمان زودهنگام شود.

آیا التهاب مجاری صفراوی کشنده است؟

بله؛ التهاب مجاری صفراوی اگر به‌موقع و به‌درستی درمان نشود؛ بالقوه می‌تواند کشنده باشد. بدون درمان، کلانژیت می‌تواند به سپسیس (عفونت خطرناک خونی که می‌تواند منجر به شوک سپتیک و مرگ شود) پیشرفت کند. باکتری‌های عفونی از صفرا می‌توانند وارد جریان خون شوند و پخش گردند. التهاب و عفونت همچنین می‌تواند از کبد به سایر ارگان‌ها گسترش یابد. این می‌تواند منجر به نارسایی تنفسی، کلیوی و کما شود. انسداد صفرا همچنین باعث تجمع بیلی‌روبین و اسیدهای صفراوی می‌شود که برای سلول‌ها سمی هستند. این شرایط می‌تواند باعث آسیب و نارسایی کبد شود. به‌طورکلی میزان مرگ‌ومیر در کلانژیت شدید در صورت عدم درمان مناسب بین 10% تا 50% است. علی رغم درمان، التهاب مجاری صفراوی می تواند موجب عوارضی مانند سپسیس، نارسایی کلیه، آبسه کبدی شود و می‌تواند در تا 4% تا 5% از موارد بستری، کشنده باشد.

راه‌های پیشگیری از کلانژیت چیست؟

برای پیشگیری کامل از التهاب مجاری صفراوی راه‌حل قطعی وجود ندارد؛ اما برخی کارها ممکن است به کاهش خطر آن کمک کنند:

• درمان به‌موقع سنگ‌های صفراوی: سنگ‌های صفراوی یکی از شایع‌ترین علل انسداد مجاری صفراوی هستند که منجر به کلانژیت می‌شوند. درمان سنگ‌های صفراوی قبل از ایجاد انسداد شدید، می‌تواند از بروز کلانژیت پیشگیری کند.
• نظارت دقیق بر مشکلات شناخته شده مجاری صفراوی: افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن که منجر به تنگی، اسکار و یا ساختارهای غیرطبیعی مجاری می‌شوند؛ در معرض خطر بالاتر التهاب مجاری صفراوی هستند. ویزیت‌های مرتب با یک ‌پزشک گوارش برای غربالگری و نظارت ممکن است به تشخیص سریع‌تر مشکلات کمک کند.
• رعایت دقیق اصول استریل در اعمال تشخیصی – درمانی: ERCP و سایر روش‌های تهاجمی درون‌بینی که به مجاری صفراوی دسترسی پیدا می‌کنند؛ خطر ورود عفونت را به همراه دارند. رعایت دقیق پروتکل‌های استریل و پیشگیری آنتی‌بیوتیکی به پیشگیری از عفونت‌های ناشی از آن کمک می‌کند.
• درمان عفونت‌ها: عفونت‌های باکتریایی و انگلی که به مجاری صفراوی سرایت می‌کنند می‌توانند التهاب و انسداد ایجاد کنند. درمان سریع عفونت‌ها در سایر نقاط بدن ممکن است از خطر سرایت آن‌ها به مجاری پیشگیری کند.
• مصرف اسید اورسودئوکسی‌کولیک: برخی تحقیقات نشان می‌دهند این مکمل ممکن است به کاهش التهاب مجاری صفراوی و بهبود جریان صفرا در برخی شرایط کمک کند. نیاز به مطالعات بیشتر وجود دارد.
• پیشگیری از سرطان و پانکراتیت: ازآنجایی‌که تومورها و پانکراتیت نیز می‌توانند منجر به انسداد مجاری شوند؛ محدودکردن عوامل خطر این بیماری‌ها ممکن است به طور غیرمستقیم، اثر پیشگیرانه داشته باشد.

بااین‌حال، برای بسیاری از علل مانند اسکلروزینگ کلانژیت اولیه، اقدامات پیشگیرانه موثری وجود ندارد. برای افراد مستعد، تشخیص و مدیریت سریع هر گونه انسداد مجاری صفراوی برای محدودکردن خطر عوارضی مانند التهاب مجاری صفراوی، حیاتی است.

آیا کلانژیت می‌تواند باعث سیروز صفراوی شود؟

سیروز صفراوی نوعی بیماری کبدی است که در آن بافت کبد آسیب می‌بیند و به سیروز تبدیل می‌شود. بله، کلانژیت یا التهاب مجاری صفراوی می‌تواند در طولانی‌مدت منجر به سیروز صفراوی شود. کلانژیت باعث التهاب و انسداد مجاری صفراوی می‌شود که باعث جمع‌شدن صفرا در کبد می‌گردد. این صفرای اضافی سمی بوده و باعث آسیب به سلول‌های کبدی می‌شود. اگر کلانژیت به طور مکرر اتفاق بیفتد یا به‌صورت مزمن درآید؛ در نهایت منجر به التهاب مزمن، فیبروز بافت کبد و سپس سیروز کبدی می‌گردد. بنابراین پایش و درمان به‌موقع التهاب مجاری صفراوی، برای پیشگیری از سیروز صفراوی بسیار مهم است.