معرفی روش درمان فیشر با انواع پمادها

در صورت مشاهده علائم فیشر، حتما با مراجعه به پزشک یکی از روش های درمانی را دنبال کنید. درمان شقاق با پماد یکی از راه های بهبود این بیماری می باشد که زمانی اثر بخشی خوبی خواهد داشت که بیماری در مراحل اولیه باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر از انواع پماد برای شقاق مقعدی و موثر بودن آنها برای درمان فیشر و میزان طول درمان آن حتما تا آخر این مقاله با ما همراه باشید.

شقاق یا فیشر چیست

شقاق مقعدی یک بیماری رایج و آزار دهنده است که در صورت عدم درمان انجام جراحی برای درمان ضروری می باشد. این وضعیت می تواند باعث درد و خونریزی در هنگام اجابت مزاج شود. شقاق مقعدی اغلب در اثر دفع مدفوع بزرگ یا سفت، اسهال مزمن، مقاربت مقعدی یا زایمان ایجاد می شود.

علائم شقاق مقعدی شامل پارگی قابل مشاهده در پوست اطراف مقعد، تورم پوست در نزدیکی پارگی، درد شدید در حین حرکات روده، خونریزی از مقعد و خارش یا سوزش احتمالی در اطراف مقعد است. اکثر شقاق های مقعدی با درمان خانگی مانند درمان شقاق با پماد پس از چند روز یا چند هفته بهبود می یابند. سایر درمان‌های خانگی ممکن است شامل خوردن غذاهای پرفیبر، نوشیدن مایعات بیشتر و مصرف نرم‌کننده‌های مدفوع یا مکمل‌های فیبر باشد. حمام سیتز (Warm Sitz Baths)که شامل نشستن در آب گرم به مدت 10 تا 15 دقیقه چندین بار در روز است نیز می تواند مفید باشد. اگر شقاق مقعدی با این درمان ‌ها بهبود نیافت، یک پزشک ممکن است درمان شقاق با پماد را توصیه کند.

بهترین روش های درمان شقاق غیر از جراحی

شقاق مقعد پارگی های کوچکی در پوشش مقعد هستند و در حالی که ممکن است در برخی موارد شدید جراحی فیشر توصیه شود، روش های غیر جراحی متعددی مانند پماد های آنتی فیشر وجود دارد که می تواند در درمان شقاق موثر باشد. توجه به این نکته مهم است که پاسخ‌ های فردی به درمان ‌ها ممکن است متفاوت باشد و مشاوره با یک متخصص برای انتخاب بهترین روش درمان بسیار مهم است.

تغییر در سبک رژیم غذایی

مصرف فیبر: توصیه می شود حتما فیبرها را در لیست غذاهای خود داشته باشید تا به کاهش یبوست کمک کرده و هنگام دفع درد کمتری را تجربه کنید. غذاهای پر فیبر شامل میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و حبوبات است.
نوشیدن آب کافی: برای حفظ هیدراتاسیون مناسب و جلوگیری از یبوست، مقدار زیادی آب بنوشید.
در کنار این موارد استفاده از تخم کتان، آلو، روغن زیتون، خاکشیر، دانه چیتا و روغن کرچک می تواند در رفع یبوست و کاهش درد در هنگام مدفوع بسیار موثر باشد.

روان کننده های شکم و ملین ها ( Laxatives)

نرم کننده های مدفوع بدون نسخه یا مکمل های فیبر (مانند پسیلیوم، کلسیم پلی کربوفیل فیبر متیل سلولز) در کنار پماد برای زخم مقعد می توانند به نرم نگه داشتن مدفوع و افزایش حرکات منظم روده کمک کنند. در کنار آن ملین های اسمزی مانند هیدروکسید منیزیم وسیترات منیزیم به عنوان درمان فیشر با پماد بسیار موثر می باشند.

استفاد ها از دارو های موضعی

بی ‌حس‌کننده‌ های موضعی: کرم ‌های بدون نسخه یا حاوی دارو های بی ‌حس کننده مانند لیدوکائین یا لوبریکانت به عنوان روان کننده می ‌توانند به طور موقت درد را تسکین دهند.
پماد نیتروگلیسیرین: این دارو به شل شدن اسفنکتر مقعد و بهبود جریان خون در ناحیه کمک می کند و باعث کاهش درد می شود.

استفاده از حمام سیتز گرم (Warm Sitz Bath)

منطقه آسیب دیده را چند بار در روز به مدت 10-15 دقیقه در آب گرم خیس کنید. حمام سیتز یک حمام آب گرم است که برای از بین بردن ناراحتی در ناحیه پرینه خود می نشینید. آب گرم باعث شل شدن اسفنکتر مقعدی می شود که به افزایش جریان خون در بافت های مقعدی کمک می کند. این امر باعث بهبودی می شود و درد، خارش و تحریک ناشی از شرایط بیماری را کاهش می دهد.

داروهای تجویزی

در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی مانند مسدود کننده های کانال کلسیم را برای شل کردن اسفنکتر مقعد و بهبود زخم تجویز کنند.

تزریق بوتاکس

در شرایط خاص، تزریق بوتاکس ممکن است برای فلج کردن موقت اسفنکتر مقعد، کاهش فشار یا اسپاسم و بهبود زخم استفاده شود. هدف بوتاکس تسکین این اسپاسم به اندازه کافی برای بهبود درد و رنج و بهبود شقاق است. تزریق بوتاکس دردناک نیست و اجازه می دهد خون بیشتری به ناحیه برای بهبود شقاق وارد شود.

بهترین دارو و پماد برای درمان فیشر

برای دانستن بهترین دارو و پماد برای درمان شقاق باید با کلیات درمان شقاق با پماد که شامل درمان‌های موضعی است که به شل شدن عضلات اسفنکتر مقعد، بهبود جریان خون در ناحیه و کاهش درد کمک می‌کند، آشنا شوید. توجه به این نکته مهم است که انتخاب دارو می تواند به شرایط کلی فرد و شدت بیماری بستگی داشته باشد و باید توسط یک متخصص دوز دارو، زمان مصرف و غیره تایید شود.

پماد نیتروگلیسیرین موضعی

این پماد اغلب یکی از اولین راه های درمان شقاق با پماد است که برای شقاق مزمن مقعد توصیه می شود. پماد نیتروگلیسیرین به کاهش فشار اسفنکتر و بهبود جریان خون در ناحیه کمک می کند و به بهبودی علائم کمک می کند.این پماد مستقیما در ناحیه مقعد اعمال می شود. مهم ترین عوارض جانبی این پماد سردرد است که در برخی افراد بروز می کند.

مسدود کننده های موضعی کانال کلسیم

این پماد ها مانند پماد نیفدیپین یا دیلتیازم، با شل کردن عضلات اطراف مقعد، باعث کاهش فشار و بهبود شقاق می شوند. درمان شقاق با پماد مسدود کننده های کانال کلسیم معمولا در مقایسه با پماد نیتروگلیسیرین عوارض جانبی کمتری دارند

داروهای بی حس کننده موضعی

دارو هایی مانند پماد لیدوکائین را می توان برای تسکین درد ناشی از شقاق مقعد استفاده کرد. آنها ناحیه را بی حس می کنند و در هنگام حرکات دردناک روده و دفع، تسکین موقتی ایجاد می کنند.

نرم‌کننده‌های مدفوع و ملین های

ملین ها اگر چه پماد نیستند، اما نرم‌کننده‌ های مدفوع بدون نسخه مانند docusate می ‌توانند در کاهش درد و زور زدن موقع دفع مفید باشند. همچنین ملین های پرکاربرد مانند فیبروگل، پسیلیوم (Metamucil)، پلی کربوفیل (FiberCo) ، محلول هیدروکسید منیزیم و گلیسیرین بسیار مورد استفاده قرار می گیرند.

انواع دارو ها و پمادها

برای درمان شقاق با پماد می توان از انواع داروها و پمادهای درمانی استفاده کرد که هر کدام مکانیسم اثر خاص خود را با هدف تسکین علائم دارند.

پماد موضعی نیتروگلیسیرین (GTN): به شل شدن اسفنکتر مقعد، کاهش درد و افزایش جریان خون در شقاق کمک می کند. با این حال، سردرد یک عارضه جانبی رایج این پماد است.
مسدود کننده های موضعی کانال کلسیم: مانند پماد نیفدیپین یا دیلتیازم که عضله اسفنکتر مقعد را شل می کند و خون رسانی به شقاق را افزایش می دهد و به روند بهبودی کمک می کند.
بی‌ حس‌کننده‌های موضعی: پمادهایی مانند لیدوکائین با بی‌حس کردن ناحیه، درد را به طور موقت تسکین می‌ دهند.
نرم‌کننده ‌ها و ملین‌ های مدفوع: داروهایی مانند سدیم دکوزات، قرص های بیزاکودیل و ملین‌های حجیم‌ساز (مثلا پسیلیوم، فیبروگل) مدفوع را نرم می‌کنند و از یبوست جلوگیری می ‌کنند و فشار را در حین حرکات روده کاهش می‌ دهند.
کرم های هیدروکورتیزون: گاهی اوقات برای کاهش التهاب و خارش استفاده می شود، اما باید با احتیاط استفاده شود؛ زیرا در صورت استفاده طولانی مدت می تواند پوست را نازک کرده و بهبودی را به تاخیر بیندازد.
مسکن ها: مسکن های خوراکی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن و غیره می توانند به مدیریت درد کمک کنند.
کرم ها یا پماد های آنتی بیوتیک: در مواردی که عفونت وجود داشته باشد استفاده می شود، اگر چه معمولا برای شقاق نیازی نیست.
آماده ‌سازی ‌های هموروئیدی: مانند کرم ‌ها یا شیاف‌ ها، می‌ توانند علائم هموروئیدی را تسکین دهند، اما معمولا مستقیما برای درمان شقاق استفاده نمی‌ شوند.

طول درمان شقاق با پماد

مدت زمان درمان شقاق با پماد های موضعی معمولا متفاوت است و یک دوره استاندارد از 6 تا 8 هفته طول می کشد. این مدت می تواند به عوامل مختلفی از جمله نوع پماد استفاده شده، شدت شقاق و پاسخ فرد به درمان بستگی داشته باشد. به عنوان مثال، پماد موضعی نیتروگلیسیرین (GTN) که معمولا برای این بیماری تجویز می شود، اغلب در چند هفته اول بهبود می یابد. با این حال، استفاده از آن را می توان با عوارض جانبی مانند سردرد محدود کرد. به طور مشابه، مسدود کننده‌های موضعی کانال کلسیم مانند نیفدیپین یا دیلتیازم نیز برای حدود 6 تا 8 هفته استفاده می‌ شوند، در حالی که بیماران اغلب در هفته ‌های اولیه درمان متوجه بهبودی روند درمان فیشر با پماد می ‌شوند.

بی حس کننده های موضعی مانند لیدوکائین، که برای کنترل درد استفاده می شود، تسکین موقتی ایجاد می کند و می تواند در صورت نیاز در کنار سایر درمان ها استفاده شود. در موارد خاص، اگر درمان اولیه منجر به بهبودی نشود، ممکن است نیاز به تمدید درمان باشد یا درمان‌های جایگزین بررسی شود. برای بیماران بسیار مهم است که پماد را به طور مداوم و به درستی همانطور که توسط یک پزشک تجویز شده است استفاده کنند.

نتیجه گیری نهایی برای درمان فیشر با پماد

درمان شقاق با پماد به خصوص پمادهای موضعی اغلب موثر است و باعث تسکین و بهبودی بسیاری از بیماران می شود. دوره درمان معمولی، که 6 تا 8 هفته طول می کشد. می تواند به طور قابل توجهی علائم را کاهش دهد و به بهبود شقاق کمک کند. به خصوص زمانی که به طور مداوم و طبق دستور پزشک استفاده شود. درمان فیشر با پمادهایی مانند پماد نیتروگلیسیرین و مسدودکننده‌ های کانال کلسیم در کاهش فشار اسفنکتر موثر هستند. بهبود جریان خون موفقیت آمیز بوده و در نتیجه بهبودی را تسهیل می‌کنند. در حالی که بسیاری از این درمان ها به خوبی تحمل می شوند، اما برای همه موارد، به ویژه برای شقاق های مزمن یا شدید، به طور کلی موثر نیستند.

سوالات متداول برای درمان شقاق با پماد

رایج ترین پمادها برای درمان شقاق مقعدی کدامند؟

رایج ترین پمادها شامل نیتروگلیسیرین موضعی، مسدود کننده های موضعی کانال کلسیم (مانند نیفدیپین یا دیلتیازم) و بی حس کننده های موضعی (مانند لیدوکائین) هستند.

به طور معمول چه مدت طول می کشد تا شقاق با درمان پماد بهبود یابد؟

زمان بهبودی ممکن است متفاوت باشد، اما برای اکثر بیماران برای یک دوره 6 تا 8 هفته ای پماد تجویز می شود. بسیاری در طی چند هفته اول درمان متوجه بهبودی می شوند.

چگونه باید پماد را استفاده کنیم؟

دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک خود را دنبال کنید. به طور کلی، مقدار کمی از پماد به صورت خارجی در اطراف مقعد یا کمی در داخل کانال مقعد استفاده می شود.